14 Kasım 1944: Kardeş kardeşten ayrıldı, hepsini öteki köylere yolladılar. Aç da kaldılar, susuz da…
Gürcistan’ın Türkiye hududunda yer alan Ahıska, 1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşı’nın akabinde imzalanan antlaşmayla Rusya’ya bırakıldı.
Çarlık’ta başlayan zulüm, SSCB’de de devam etti
Ahıska, Çarlık Rusya’sının hakimiyetine girmişti…
Ahıska Türklerine Çarlık Rusya’sı devrinde yapılan baskı ve zulümler, Sovyetler Birliği (SSCB) devrinde de devam etti.
Türk ve Müslüman olarak Gürcistan’da yaşamak onlar için artık zordu.
Özellikle Stalin periyodunda, bu baskılar git gide arttı. Ahıska Türklerinin önde gelen aydınları, türlü mazeretlerle tutuklanıp ya öldürüldü ya da sürgün edildi.
Türklerin soyadları değiştirildi, Ahıska ve etrafına “sınır koruması” gerekçesiyle binlerce asker yerleştirildi.
ÇALIŞTIKLARI DEMİR YOLU ONLARIN SÜRGÜN ŞAHİDİ OLDU
Askere alınmayan Ahıska Türkleri, 2. Dünya Savaşı’na başlayınca askere alındı.
40 bin kadar Ahıska Türk’ü Almanlarla savaşmak üzere cepheye gönderildi.
BİR KIŞ GECESİ HAYVAN VAGONLARIYLA TAŞIDILAR
Stalin, 2. Dünya Savaşı’nda Rus ordusunda savaşmalarına karşın tıpkı öteki tüm Türk topluluklarına yaptığı gibi Ahıska Türkleri için de sürgün kararı imzaladı.
Bir kış gecesiydi…
200’den fazla köy ve kasabada yaşayan binlerce insan, yük ve hayvan vagonlarıyla taşındı. Yanlarına eşyalarını almalarına müsaade verilmeden yokluğa sürüldüler.
86 BİN TÜRK YOKLUĞA HAKİKAT SÜRÜLDÜ
Sayıları 86 bini bulan Türk, Ahıska’dan Orta Asya’nın çeşitli bölgelerine sürgün edildi.
Vagonlarda üst üste bindirilen Ahıska Türklerinin bu şiddetli seyahati bir aydan fazla sürdü.
Yolculuk sırasında yaklaşık 17 bin Ahıska Türkü, açlık, soğuk ve hastalık nedenleriyle hayatını kaybetti.
30 BİN AHISKALI DA BIRAKILDIKLARI YERDE YAŞAMA VEDA ETTİ
Hayatta kalan Ahıskalılar; Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan sınırlarına bırakıldı.
Açlık, salgın ve bulaşıcı hastalıklar nedeniyle 30 bin Ahıskalı daha Orta Asya’nın çeşitli bölgelerinde hayatını kaybetti.
“Şehre taşınamazsınız, kural ihlal ederseniz 25 yıllık Sibirya sürgünü”
Sovyet idaresi, oluşturduğu çalışma kamplarında bayan, yaşlı, çocuk ayrımı yapmadan Ahıskalıları en ağır işlerde çalıştırdı, eziyete maruz bıraktı.
Ahıska Türklerinin kentlere yerleşmelerine yasak getirildi.
Bulundukları yerlerden müsaade almadan ayrılmamaları için kural konuldu. Bu kuralı ihlal eden Ahıskalılar, yakınlarıyla birlikte Sibirya’ya 25 yıllık sürgüne gönderilerek cezalandırıldı.
Üzerinden 78 yıl geçti. Acı hala hafızalarda ve yüreklerde taze…
600 bine yakın Ahıskalı Türk, dünyanın çeşitli yerlerinde vatanlarına hasret olarak yaşıyor.
ASIL HEDEF: KARADENİZ ETRAFININ TÜRKLERDEN TEMİZLENMESİ
Stalin idaresi, sürgünün münasebetini “Tüm erkekleri Ruslarla cephede olan Ahıskalı Türklerin, 2. Dünya Savaşı’nda Nazilerle iş birliği yapması” olarak gösterdi.
Sovyetlerin dağılmasıyla bu tezin gerçek olmadığı ve gerçek maksadın öbür olduğu ortaya çıktı.
SSCB kayıtlarına nazaran, Kırım ve Ahıskalı Türklerin sürgünü, Karadeniz etrafını Türklerden temizlemek emeliyle yapıldı..
VATANA DÖNME ÜMİDİ
Bugün Ahıska bölgesinde yaklaşık 20 bin kişi yaşarken buradaki nüfusun çok küçük bir kısmını Türkler oluşturuyor.
Ahıskalı Türklerin çoğunluğu, mecburî sürgün edildikleri yerlerde yahut daha sonra göçtükleri ülkelerde hayatlarına devam ediyor.
Uluslararası kuruluşların raporlarına ve çeşitli kaynaklara nazaran, bugün 550-600 bin Ahıska Türk’ü vatanlarından uzakta yaşıyor.
Ahıskalı Türklerin en çok yaşadıkları ülkelerin başında Türkiye, Kazakistan, Azerbaycan, Rusya, Özbekistan, Kırgızistan, Ukrayna ve ABD geliyor.
GÜRCİSTAN HALA BİR ADIM ATMADI
SCB’nin dağılmasıyla gündeme gelen “Ahıskalı Türklerinin topraklarına dönme meselesi” yıllara karşın bir tahlile kavuşamadı.
Gürcistan yönetimi ise 2007 yılında kabul edilen Ahıskalı Türklerin ana vatanlarına geri dönüşünü kapsayan yasaya karşın hala somut adımlar atmadı.
“AÇ, SUSUZ, ÇIPLAK KALDIK”
Sovyetler Birliği tarafından 78 yıl evvel 14 Kasım günü vatanlarından sürülen Ahıska Türkleri, sürgündeyken çektikleri eziyetler ile yaşadıkları güç ve acı günleri hafızalarından silemiyor.
4 yaşındayken ailesiyle sürgüne gönderilen 81 yaşındaki 10 çocuk annesi Simizar Mehmetoğlu, sürgünde aç, susuz ve çıplak kaldıklarını söyledi.
Mehmetoğlu, okula gidemedi, annesine doyamadı, askerler götürdüğü için babasını ise bir daha göremedi…