T24 Kültür Sanat
Ressam Mehmet Güldiz, Türkiye’deki birinci standını Ataşehir Gallery Next Art’ta açıyor.
Güldiz, fotoğraflarındaki desen, renk ve halleri iç dünyasında özümseyen saanatseverlerin yapıtlarının içinde kaybolacağını söylüyor. Tarih boyunca fotoğrafın izlendiğini belirten Güldiz, “Resim izleyene bir kapı açar ve seyahat başlar” diyor.
İstanbul Ataşehir’de yeni açılan galerinin birinci standını gerçekleştirmeye hazırlanan ressam Güldiz, “Yurt dışında birçok standa katıldım ancak artık Türkiye’de de yapıtlarımı sergilemeyi istedim. Zira fotoğrafla anlatmak istediğim çok şey var” dedi.
Sergide, Güldiz’in 2017-2024 tarihleri ortasında ürettiği yapıtlardan oluşan bir toplam yer alıyor.
|
Mehmet Güldiz kimdir? 1963’te İstanbul’da dünyaya gelen Mehmet Güldiz, 1980’de lise tahsiline orta vererek reklam kesiminde profesyonel iş hayatına başladı. Uzun yıllar grafikerlik ve illüstratörlük yaptı. Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Kısmı’ndan 1994’te mezun olduktan sonra yüksek lisans yapmaya başladıysa da tamamlamadı. Profesyonel hayatını bir müddet daha sürdürdükten sonra emekli oldu ve 2017’de kendini tam vakitli olarak fotoğraf sanatına verdi. Bu ortada “Nasreddin Hoca”, “Mitoloji”, “Atatürk” isimli üç fotoğraflı roman kitabına imzasını attı. 2022’de Barcelona International Arka Fair ve Basel Biennial, 2023’te Çağdaş Arka Masters in Complex du Paris, Arte Laguna Prize Venezia ve Florance Biannial olmak üzere memleketler arası beş standa katıldı. Geometri, tipografi ve figür, Güldiz fotoğrafının olmazsa olmaz üç temel yapısal ve estetik ögesi olmanın ötesinde, onun felsefi temellere dayalı özgün argüman ve çözümlemelerinin plastik edevatları denebilir. Onun, içinde yaşadığımız dünyayla, toplumsal kıymetler ve bağlar örüntüsüyle “mesele”si var ve bu yüzden fotoğraf yapıyor. Elbette bu, fotoğraf sanatının araçsallaştırılması manasına gelmiyor; tam da bu türlü davranmakla Güldiz, sanatsal konumlanışını dikkat cazibeli ve isabetli biçimde belirlemiş ve manifestosunu yazmış oluyor: İzleyiciyi durdurup düşündürmek, sarsmak; geometrik, tipografik ve figürsel formlarda kendini dışavuran insani pahaları ve durumları irdeleyerek izleyiciyi de bu gayrete ortak olmaya çağırmak… Mehmet Güldiz’e nazaran insan, tabiat karşısındaki yetersizliğini yenmesinin fakat genelgeçer ve kalıcı bir kodlama yapmakla; yani doğayı ve onu algılamayı, bunları ölçü ve paha matrisinde yine manalandırarak ve somutlaştırarak gerçekleştirmekle mümkün olduğunu görmüş ve dış (tabiat) ve iç (insan ruhu) doğayı böylelikle ölçülebilir/ölçeklendirilebilir ve pahalar yüklenebilir hale getirmenin yolunu bulmuş; bunun aracına ve yordamınaysa “geometri” demiştir. Karşı taraftan yani plastik sanatların/resmin alımlayıcısı (izleyici) tarafından bakıldığındaysa, genelde plastik sanat yapıtları, özeldeyse bütün yapılmış ve yapılacak fotoğraflar onları görenler için bir “kapı”dır Güldiz’e bakılırsa. İzleyicinin ilgisini çeken bir fotoğrafta o anda bir kapı açılır; böylece, görünürde renk, desen, çizgi, ışık, gölge, perspektif, istif, kompozisyon ve gibisi resimsel ögelerden; özündeyse ressamın dünyaya bakışından, onu algılayışı, yorumlayışı ve yargılayışından oluşan bir dünyanın kapısı açılmış olur. Özetle Güldiz, insanı ve onun pahalarını resmediyor. Geometrik matriste kendini dışavuran insani pahaları ve durumları irdeliyor ve izleyiciyi de ortaklığa/tanıklığa çağırıyor. Hem insan hem de onun hayat alanları, tabiatta karşılığı olmayan, insan aklının bir önermesi olan geometrinin hakimiyeti altına girmiş, onun formlarına bürünmüş. Soyut varlıklar olarak insani bedeller de bu geometrik dışavurumun birer modülüne dönüşmüş. Güldiz fotoğrafında insan tabiatının tezahürleri var. İnsan, lisanıyla, telaffuzuyla, kıymetler sistemiyle örtünüyor, çıplaklığını saklıyor. Onu o saklandığı yerden çekip çıkarmak, yarattığı o karmaşa içindeki acizliğini, şaşkınlığını, gaddarlığını, bu türlü binbir halini bütün çıplaklığıyla (kelimenin hem gerçek hem mecazi anlamıyla) resmetmek gerek. Güldiz işte tam da bunu yapmak istiyor ve yapıyor. (Sergi bülteninden…) |
|
“Rumca bilmeseler de Yunanistan’a gönderildiler”; Kayıp bir neslin öyküsü ‘Mübadele’
|
